دارم سخنی دگر که ناچار

فرض است به شه نمودن اظهار

وز پشت سرش سوار بسیار

با او همه در مقام آزار

گلزار جهان تهی کن از خار

کان غیرت صد هزار گلزار

خطش که دمیده گرد رخسار

مانند بنفشه است و گلزار

ای کیدی مستراح بردار

دم در کش و شاعری مکن بار

ریشش به در دهان مردار

چون بر لب مبرزی سیه مار

شرط است که پرسی آخر کار

پرسش ببرد به جانب دار

ای «کیدی» مستراح بردار

دم درکش و شاعری مکن بار

نگشود مرا ز یاریت کار

دست از دلم ای رفیق! بردار

گرد رخ من، ز خاک آن کوست

ناشسته مرا به خاک بسپار

رندیست ره سلامت ای دل!

[...]

نگشود مرا زیارتت کار

دست از دلم ای رفیق بردار

گرد رخ من زخاک آن کو است

ناشسته مرا بخاک بسپار

رندی است ره سلامت ای دل

[...]

چو بر سنبل چرد آهوی تاتار

نسیمش بوی مشک آرد پدیدار

بی‌پرده برون میا که بسیار

دین و دل و دست رفته از کار

در حلقه تار و مار زلفت

بس سبحه که شد بدل به زنار

در دور دو چشم شوخ و مستت

[...]

چون نیست زبان و دل بهم یار

در دست چه سبحه و چه زنار

بگشا چشمی هلاک دیدار

یار است رسیده بر سرت یار

دکان بر چین که پاک پرداخت

[...]

ما بیش بهای کم خریدار

نقصان خودیم و زیب بازار

تا رغبت مشتری بجنبد

بر نام کسی دگر کنم کار

از گلشن ذوق انتظارم

[...]

و آنگه همه را به دست افکار

در موحتشان کنیم ایثار

آشفته مشو ز بخت زنهار

سری‌ست زمانه را درین کار

کان دم که شد او مسیح آثار

خیل مرض و اجل به یکبار

هرچند که تاجریم ای غیر

ما هر دو درین فسرده بازار

فرق است میان ما، که داریم

من آینه و تو شیشه دربار

ساقی قدحی بیار سرشار

تا هر دو کشیم می بیکبار

از دست شویم هر دو با هم

یک مست شویم ما دو هشیار

تن را بدهیم و جبه بر سر

[...]

ما را پیوسته بسته بر کار

دارد با ما عنایتی یار

دادند بدست خلق ما را

پا بسته فتاده‌ایم در کار

دادند عنان بدست سفله

[...]