از جوهر فرد کرد چون یاد

سرِّ دهنش بیادم افتاد

ماه نو عید و صد چنین باد

میمون به ملازمان استاد

استاد اجل و صدر اعظم

شایسته رحمت خداداد

دریای وقار و کوه تمکین

[...]

شد قصر نبوّتت چو بنیاد

کسر، از تو به قصر کسری افتاد

والا پدر من است و استاد

اورنگ نشین ملک ارشاد

ز استاد، که باد روح او شاد

زیبا مثلی مرا بود یاد

چل سال کشیدم انتظارش

تا وعده ی وصلم از وفا داد

چل سال دگر بصبر کوشم

کآید ز وفای وعده اش یاد

حاشا که بکس وفا کند عمر

[...]

دل بست بحق، ز غم شد آزاد؛

جان برد بمزد آنکه جان داد

از بندگی زمانه آزاد

غم، شاد به او و او به غم شاد

ای هم نفسان که پیش یارید

این شکر چرا نمیگزارید

فریاد که رفت خونم از یاد

چون دیده به روی قاتل افتاد

فرزند بشر بدین روش نیست

حوری بچه‌ای تو یا پریزاد

آتش به درون من کسی زد

[...]

شبلی چو در این تحیر افتاد

روزی دَرِ این سوؤال بگشاد

اندر لب جو چو سرو آزاد

در باغ چو ارغوان و شمشاد

از من ستد و ضعیفه را داد

هم بنده و هم ضعیفه را گاد!

یک‌ چند ز شرق‌، غرب‌ شد خوار

بر غرب رسید جور و بیداد

وز فتنهٔ غربیان خونخوار

یک چند برفت شرق برباد

وانگاه ز شهر «‌ماربنباد»

رفتیم به بادکوبه دلشاد

صاحبخانه نوید می‌داد

می‌‎گفت برو به استرآباد

وانگاه دو اسبه با دل شاد

رفتیم به شهر استرآباد

کردیم علم چماق بیداد

گفتیم که هرکه پیشکش داد

زحمت به‌تو، دست آسمان داد

لعنت به سرشت آسمان باد

صد ره زده پنج نوبت داد

در هفت اقلیم و چار بنیاد

این لانهٔ ایمنی که داری

دانی که چسان شدست آباد

کردند هزار استواری

تا گشت چنین بلند بنیاد

دادند به اوستادکاری

[...]

گردید نژند خاطری شاد

مانا که دل از تپیدن افتاد

وان صید بدست کودکان داد

رفت آن هوس و امید بر باد

زان گمشدگان نکرد کس یاد

[...]