نه هر که چشم و گوش و دهان دارد آدمی است

بس دیو را که صورت فرزند آدم است

روز قیامت است که امشب بپای خاست

یا سرو قامتی زپی رقص گشت راست

مطرب ره عراق بگردان که در سماع

ناید بجز نوای حسینی بوجد راست

خود را اگر چه روشنی او بود دلیل

[...]

تو نامهٔ خدایی و آن نامه سر به مهر

بردار مهر نامه ببین تا درو چهاست

زین آفرینش آنچه تو خواهی ز جزء و کلّ

در نفس خود بجوی که جام جهان نماست

این جام را جلا ده و خود را درو ببین

[...]

هر چند قدسِ ذات ز اشیاء منزه است

در هیچ ذرّه نیست که او را ظهور نیست

گیتی که اولش عدم و آخرش فناست

در حق وی گمان ثبات و بقا خطاست

مگشای لب به خنده که تو خفته‌ای از آنک

در خواب خنده موجب دلتنگی وبکاست

مشکل تر آن که گر به مثل دور روزگار

[...]

سر موی ترا دو کون بهاست

زانکه هستی دو کون بی کم و کاست

اول بدان که عشق نه اول نه آخر است

هر سونظر مکن که از آن سوی، سوی نیست

هر چند قدسِ ذات ز اشیاء منزه است

در هیچ ذرّه نیست که او را ظهور نیست

مجموع کاینات سراپردهٔ وی است

این طرفه تر که هیچ مکانش پدید نیست

زاهد شراب کوثر و حافظ پیاله خواست

تا در میانه خواستهٔ کردگار چیست

گیتی که اولش عدم و آخرش فناست

در حق وی گمان ثبات و بقا خطاست

خورشید را که مردمک چشمِ عالم است

تر دامنی ابر سیه مانع ضیاست

از سنگ گریه بین و مگو آن ترشح است

از کوه ناله بین و مپندار کان صداست

این چند روزه مهلت گلبن غنیمت است

فردات در چمن اثری از گیاه نیست

این خط بی‌خطا که به از نافهٔ ختاست

گر مشک چین ز طیب همی خوانمش خطاست

دارد ضیای اختر اگرچه سیاه‌روست

دارد بهای‌گوهر اگرچه شبه نماست

در راستی بود الفش قامت نگار

[...]

امروز روز قتل شهیدان کربلاست

صحرای حشر عرصه ی میدان نینواست

مال حلال و خون حرام مجاهدین

بی جرم این هدر همه وآن بی گنه هباست

پشت حسینیان حجاز از ملال خم

[...]

سوزند آفرینش اگر در غمت سزاست

برداغ ابتلای تو این سوختن بجاست

این وقعه از اعالی اسلام اگرچه خاست

اما مجوس و ناصب ازین شیمه عذر خواست

جز نفی حق نخواسته در هر نشست و خاست

دعوی کنند باز که حق درمیان ماست

تا آنکه دور دوره بخشایش و عطاست

هر مجرمی مؤید الطاف کبریاست

بیرون عطا و رحمت بیچونی از چراست

عالم تمام غرق یم رحمت خداست