تا به ابد گر ننماید جمال

کافرم ار باز نمایم ملال

گفت از این قسم که کردی سؤال

بر تو حرام آمد و بر ما حلال

گر دو جهان غرقه شود در وبال

روزی عارف نبود جز حلال

ای زجمال تو هویدا کمال

وی ز کمال تو هویدا جلال

باغ بهشتی اثری وجد و حال

مزرع و کشتی ثمر آن کمال

چون ببریشان نگری در مثال

صورت دو بدر و دو چندان هلال

صاحبِ شمشیر و نشان در جمال

بندۀ مِهمیزِ ظریفش هِلال

حیف نباشد تو بدین خَطّ و خال

بر نخوری، بر ندهی از جمال

رفت از این غُصّه فرو در خیال

کاین چه خیالست و چه تغییرِ حال

تا تو بیاموزی از آن خوش خِصال

طرزِ نظر بازی و غنج و دلال

سازمت از چشمۀ چَشمِ زُلال

چالۀ لب چاهِ زنخ مال مال

یا ز خوشی میرد و یا از ملال

هیچ مبیناد رُخِ اعتدال

من شده ام ماشطۀ خَطّ و خال

تا تو شدی همچو بَدیعُ الجمال

گفت که ای دخترکِ با جمال

تعبیه در نُطقِ تو سِحرِ حلال

چون که به تنهایی باشد نهال

می‌شود از باد خزان پایمال

دیدمش آنسان که نمودم خیال

بلکه فزون‌تر به جمال و کمال

گفت فرستاده‌، بدو شرح حال

صحبت فرزند و جواب و سئوال

شاید اگر پرسی از او این مقال

نزد ملک عرضه کند شرح حال

پهلوی اندر همدان و جبال

آذری اندر قطعات شمال

پادشها! از پس ده قرن سال

قرن تو را داده شرف‌، ذوالجلال