معده چو کج گشت و شکم درد خاست

سود ندارد همه اسباب راست

دادگر اندر دو جهان پادشاست

ورنه هم آنجا و هم اینجا گداست

بوی خوشت همره باد صباست

آنچه صباراست میسر که راست

دوش چو بوی تو به گلزار برد

نالۀ مرغان سحرخوان بخاست

گل چو نسیم تو شنید از صبا

[...]

بوی خوشت همره باد صباست

آن چه صبا راست میسر که راست

دوش چو بوی تو به گلزار برد

نالهٔ مرغان سحر خوان بخاست

گل چو نسیم تو شنید از صبا

[...]

نقد مرا پیش من آرند راست

من کنم «احسنت!» کز آن شماست!

ماه نوی کاصل وی از سال خواست

یک مه نو گشته بده سال راست

چشم تو از عیب تو دیدن تهی است

از دگری پرس که عیب تو چیست

کشته این تیغ سیاست بس است

آنکه امان یافت ازو کم کسی است

ای که لبت منبع آب بقاست

درد تو بیماری دلرا دواست

آه که اندر طلب تو مرا

رفت دل و درد دل ای جان بجاست

گر همه آفاق بگیرد کسی

[...]

هر چه موجود است مرحوم خداست

گرچه اسمای وی و اعیان ماست

هیکل او مصحف مجد خداست

چار کتاب است بدین بر گواست

مصدر هر فیض که فیاض راست

مظهر حق مظهر ذات خداست

عرش برین گرچه سریر خداست

در نظرش یافته نور و صفاست

سدره اگرچه به بسی منتهی است (؟)

از عددش یافته نشو و نماست

سعی کنم من، نشود کار راست

ذات خداوند جهان تا چه خواست

خنده زنان گفت که مشتاق ماست

درد دلش را لب من چون دواست

شانه تشدید که بر «لام » و «را»ست

تاج سر هدهد راه هدی ست

این همه آثار که نادر نماست

بر صفت هستی قادر گواست

قافیه آنجا که نظامی نواست

بر گذر قافیه جامی سزاست

مطرب خوش لهجه به آن در نواست

گنبد فیروزه ازان پر صداست