زنا بردن همی بار پشیمانی گران گردد

زنا کردن همی سود تن آسانی زیان خیزد

بنالد بلبل از یک باغبان با صد هزاران گل

در آتش من که یک گل دارم و صد باغبان دارد

به پیغامی از آن لب شادمانم بخت آنم کو

که بنوازد به مکتوبی کسی امیدواری را

چو یوسف را نبیند غیر یوسف را چرا بیند

چه منت ها که بر یعقوب دارد دیده تارش

بنالد بلبل از یک باغبان با صد هزاران گل

در آتش من که یک گل دارم وصد باغبان دارد

به چشم دیگران در صید من منگر نظر بگشا

پرم بر بند و بند از بال مرغان دگر بگشا

درون را پیر گشت انده، برون راشد جوان شادی

کهن گردید جان را رنج، و دل را گشت رامش نو

توان را کاستی شد کم، فزون شد تاب را نیرو

سپهر افزود دلجوئی، به مهر افکند مه پرتو

شرنگ بخت شد شکر، کبست چرخ گشت افیون

[...]

چنین کآشفته زآن شاهد زنخ و آن زلف فتانم

به چاهی بی رسن آماده زنجیر و زندانم

اگر این است یغما خلق و خوی خانقه داران

خبر خواهی دم دیگر شنید از کوی خمارم

گرفت از سیل اشکم خانه تن ساز ویرانی

مرا کشتی شکست آخر در این دریای طوفانی

چه قامت ها که چوگان شد، چه سرها گوی میدان شد

عفاک الله از آن گوی زنخ و آن زلف چوگانی