هر آن کوکب که بر چرخ برینست

صد و دو بارمهتر از زمینست

ترا آمد از او این دم یقین‌ست

که او در جانت آمد پیش بین‌ست

قضای رفته را تدبیر اینست

که عطّار از حقیقت پیش بینست

بهار ار چه بهشتی راسیتنست

دل رنجور او با ما به کینست

ز باغ و نو بهار آنرا چه حاصل

که سرو و سوسنش زیر زمینست؟

گلین اندام او را حال چونست

[...]

فلک با بخت من دائم به کین است

که با من بخت و دوران هم به کین است

گهم خواند جهان گاهی براند

جهان گاهی چنان گاهی چنین است

که می‌داند که خشت هر سرایی

[...]

چراغ جمله عالم عقل و دینست

تو عاشق شو که به ز آن جمله اینست

زمین را از شکوهش زیب و زینست

سرور خلق و سر الوالدینست

حیات جان تو از علم و دینست

چو دریابی یقین دانی که اینست

شریعت در طریقت مستعینست

شریعت راه فخرالمرسلینست

شریعت شیوه مردان راهست

شریعت شاهراه مستبینست

شریعت حکمت مردان راهست

[...]

حدیث او خلاف عقل و دینست

مدامش داغ لعنت بر جبینست

بگفتا عاشقان را دل نه دینست

بگفت از عشق خود مقصود اینست

سجود در گهش بر جبهه دینست

بمژگان خاک رفتن فرض عینست

چو نبود علم گر نور مبینست

چه جای دعوی حق الیقینست

نهایات یقین حق الیقینست

کمال کامل موجود اینست

ولی خاص ختم المرسلینست

سزای رفع اثنینیت اینست

چو ظلمت محو شد نور مبینست

مقام صحو بعد المحو اینست

همش خنگ خلافت زیر زینست

همش دست خدا در آستینست

که این انگشتری را حلقه دینست

خدا این حلقه را نقش نگینست

میی کز ساغر حبل المتینست

خم او رحمه للعالمینست

حجابِ زن که نادان شد چنینست

زنِ مستورۀ محجوبه اینست