بدان هر کس که شد زنده نمیرد

فنا دیگر گریبانش نگیرد

فسرده دان کسی کز خود نمیرد

حقیقت دوست اندر برنگیرد

به آخر دست او بالا پذیرد

نمودش جمله اینجادست گیرد

هر آن کو پیش از مرگم نمیرد

میان حلقهٔ این در نگیرد

چو گردد بی نشان هستی پذیرد

وجود او بمیرد حق نمیرد

کمالش ناگهان نقصان پذیرد

چو پیش عقده میافتد بمیرد

محقق پیش از آن کاینجا بمیرد

سزد کین سرّ معنی یاد گیرد

خوشا آن دل که پیش از مرگ میرد

دل و جان هرچه باشد ترک گیرد

دل بیدار هرگز مینمیرد

که ازجان این بیانها یاد گیرد

چو کم‌‎خوردن طبیعت شد کسی را

چو سختی پیشش آید، سهل گیرد

وگر تن‌‎پرور است اندر فراخی

چو تنگی بیند، از سختی بمیرد

اگر عنقا ز بی برگی بمیرد

شکار از صید گنجشکان نگیرد

اگر عنقا ز بی‌برگی بمیرد

شکار از چنگ گنجشکان نگیرد

چو ملاح آمدش تا دست گیرد

مبادا کاندر آن حالت بمیرد

چو سلطان بندگی را پیش گیرد

خدا آن بندگی زو درپذیرد

دل مرده حیات از سر پذیرد

وگر کس زنده دل باشد، بمیرد!

دل من زان کسی یاری پذیرد

که چون در پای افتم دست گیرد

دلم هر لحظه جایی انس گیرد

به یک جا چون نشیند تا بمیرد؟

رخ خوب از نظر زینت پذیرد

ولی صورت ز معنی نور گیرد

ز تو گر عقل و دانایی پذیرد

کند ترک بدی تقوا بگیرد

چنان کارش فروغ نور گیرد

که از نورش جهان رونق پذیرد