مرا مستی ار آن صهبای معنی است

که جامش را شراب از آب طوبی است

که صورت بیشکی نقش فنای است

بمعنی و عیان ذات خدایست

خدا نور است و او نور خدای است

به شرعم این معانی مقتدایست

ترا گر دین و ایمان پابجای است

ترا حبّش ز حق در دین عطایست

جهان خود پر ز انوار تجلّی است

ولیکن دیدهٔ تو مثل اعمی است

بگفتا گفت او گفت نبیّ است

بمعنی و بتقوی او ولیّ است

یقین دانست کین دنیا نه جائی است

بنزد صادقان دل گواهی است

غم تو جملگی از بهر دنیاست

کجا میل تو اندر سوی عقبی است

چو آخر جایت اندر سوی عقبی است

چرا میلت چنین در سوی دنیاست

چو توقیعی که اندر پادشاهی است

خلافت نامهٔ ملک خدائی است

شراب و شمع و شاهد را چه معنی است

خراباتی شدن آخر چه دعوی است

شراب و شمع و شاهد را چه معنی است

خراباتی شدن آخر چه دعوی است

تو را تا کوهِ هستی پیش باقی است

صدایِ لفظِ «اَرَنی» «لَن تَرانی» است

شراب و شمع و شاهد عین معنی است

که در هر صورتی او را تجلی است

عناصر مر تو را چون ام سفلی است

تو فرزند و پدر آبای علوی است

بدان کاین چشم صورت چشم دنیاست

ولیکن چشم معنی چشم عقبی است

کسی کش میل جمله سوی دنیی است

به چشم راست چون دجال اعمی است

به چشم راست چون دجال اعمی است

به چشم چپ نظر او را به دنیا است

نمی‌دانی که کفر و دین چه معنی است

حقیقت کفر و دین دجال و عیسی است

به روزی که بی‌گفتگو در می است

بشوری که در کوچه بند نی است