نحیفی کز عصا امداد جوید

رود با شیر از سرپنجه گوید

ز ناز تخته کش خود کس چه گوید

الهی مرده شو او را بشوید!

کسی از فیض بستانش چه گوید

کز آب تیغ کویش سرو روید

طریق حق به از رضوان که پوید؟

که در فردوس پاکشمیر گوید!

کسی از فیض این گلشن چه گوید

که جای گل بهار از خاک روید

اگر این آب، سوی باغ پوید

ید بیضا چو برگ از شاخه روید

خَضِر سرچشمه ورناک جوید

که دست از چشمه حیوان بشوید

کسی کو تن به آب آن بشوید

ز خاکش گلبن توحید روید

سخن با چتری زاده هر که گوید

کمان من کشد با جنگ جوید

جز آن ساحل دلت راهی نجوید

که جز بحر این غبار از دل نشوید

سخن از شسته او هر که گوید

شود آب و ز عالم دست شوید

بر آتش گر ببینی گل بروید

به آب ار بنگری پستی نجوید

به صد تعجیل و سرعت راه پوید

به هر گامی هزاران شکر گوید

به قانون شریعت راه پوید

کجا شیطان به بارش راه جوید؟

مبین تنها که در صحبت چه گوید

ببین تا سوی مقصد ره چه پوید

یکی اصلاً ترا دیوانه گوید

یکی هم مثل من دیوانه جوید!

نشستم، تا رخم شبنم بشوید

نسیم صبحگاهانم ببوید