به دل دیرین بنایی بود کندم

به جای او ز نو طرحی فکندم

خریدارانه چشمی دید سویم

نگفت اما هنوز از چون و چندم

قبولی زان نگه می‌یابم ای بخت

[...]

بر آزادگان تا دلپسندم

گر آن را زه دهم این را ببندم

کجا در دوستی برخود پسندم

که همچون دشمنانت بردوست خندم

بلندی داده عشق ارجمندم

ولی تنها به این کوه بلندم

بده بوسی از آن لعل چو قندم

که تو عیسی دمی من درد مندم

من آهندل خلاص از هر کمندم

که ز استغنا به مغناطیس خندم

نتابد روی جان دردمندم

جدا سازد اگر از بند بندم

زبان بر بند ای ناصح زپندم

اگر دستت رسد بگشای بندم

کمان ابروی من بازو مرنجان

که من خود آهوی سردر کمندم

من از بند تو هرگز سر نپیچم

[...]

ز ذلّ بندگی کن سر بلندم

رهایی ده ز قید چون و چندم

فرح‌بخش درون مستمندم

ضیاء دیدهٔ زیبا پسندم