نموده جنگ یک هفته شبانروز

به هفتم روز گشته رام فیروز

برهمن کرد خوش ساعت همان روز

که خوش باشد جلوس رام فیروز

نشد کس عاشق مهر دل‌افروز

که بی‌منّت همی‌بینند هرروز

به شوق مهر روی آن دل افروز

ش کفتی نیم شب نیلوفر روز

به ذوق روی و موی آن دل افروز

به یادش نامدی اصلاً شب و روز

از آن حیرت به خود گفت آن دل افروز

که چشمم گشت گویی حول امروز

پی اوج آن دو ماه انجم افروز

ره یکساله طی کردند یک روز

به دورش جام عشرت مجلس افروز

به عهد او بود هر روز نوروز

تعالی الله ازین بزم دل افروز

کز و شب طعنه زن گردیده بر روز

ز برق تیغش، ایمان گوهر افروز

شب کفر از فروغ جوهرش روز

که ناگه از در آن یار دل افروز

درآمد با رخی چون صبح نوروز

صباحی جانفزا روزی دل افروز

چو تخت و بخت شه میمون و فیروز

شده گرم از یکی، هنگامه روز

یکی را شب شده، هنگامه افروز

به میدان جلایر آمد آن روز

که گردد بر جلایر بل که فیروز

شه صاحب قرآن با بخت فیروز

ز تشریفش شب طهران بشد روز

شب تاریک روشن گشت چون روز

ز آتش بازهای شعله افروز

نشینی تا به کی تنها شب و روز

کجا آید ترا آن صبح فیروز؟

به بزم خلد آئینش شب و روز

مشرف می شوی ای روز فیروز

بود عباس شاه بخت فیروز

مبارک باد بر او عید نوروز

برو فیروز گردان عید نوروز

چراغ هر مرادش را بر افروز