کسی هرگز کند این کان تو کردی

از آن افتاده در اندوه و دردی

از آن جام محبّت زانکه خوردی

بمن آور از آن جام تو دُردی

چو این جام از کف آن پیر خوردی

فروکش بعد از آن هر جمله دردی

تو نفس کافر اینجا دوست کردی

از آن پیوسته در اندوه و دردی

در این منزل چو تو با جسم گردی

دوئی برداری آنگاهی تو فردی

در آن دم گر تو کل تسلیم گردی

بساط جسم و جان را درنوردی

نظر کن تا زجان مکشوف گردی

که اندر جان کنون اعیان و فردی

چه سرّ بُد تا که آن سجده نکردی؟

که تا این دم تو در اندوه و دردی

همه لعنت بسوی خویش بُردی

همه خوردند صاف اینجا تو دُردی

گهی در عشق کلّی محو گردی

نمود خویشتن را در نوردی

حقیقت سجده پیش او چو کردی

حقیقت از همه آزاد و فردی

چو این اندیشه در آن لحظه کردی

از آن امروز اینجا زخم خوردی

اگر اوّل بدانی تا چه کردی

مسافت کن که آنگه ذات فردی

دل وجان نیز واصل نیز گردی

دوئی نیست و حقیتق عین فردی

چگویم وصف تو خود وصف کردی

که بیشک در همه جائی و فردی

به طاعت کوش، تا دیندار گردی

که بی‌دین را نزیبد لاف مردی