بعلم اوست موجودات قائم

بهر معلوم علم اوست دائم

فشاند نور بر ایجاد دائم

بود دائم ردای دوش قائم

بهر آنیست انسان فرد و قائم

ولی الله باشد آن دائم

نه در فرقم نه در جمعم کجایم

بجمع الجمع این دولتسرایم

بود مهدی امام حی قائم

که طور اوست در اطوار دائم

چه گفتم بلکه باشد آن دائم

که بر اسماستی قیوم قائم

ز مرغان چمن نا آشنایم

به شاخ آشیان تنها سرایم

اگر نازک دلی از من کران گیر

که خونم می تراود از نوایم

ز پیوند تن و جانم چه پرسی

به دام چند و چون در می نیایم

دم آشفته ام در پیچ و تابم

چو از آغوش نی خیزم نوایم

چه پرسی از مقامات نوایم

ندیمان کم شناسند از کجایم

گشادم رخت خود را اندریں دشت

که اندر خلوتش تنها سرایم

اخیراً شعرها گفتی برایم

طلب کردی شفایم از خدایم

دو ره در سال من زهدان گشایم

دو نوبت چارده نوباوه زایم

من از بالا به پستی چون گرایم

نخستین دم به فرق تست پایم