هوا کافور بیزی می‌نماید

هوای ما اگر سرد است شاید

چو نام من به شیرینی بر آید

اگر گفتار من تلخ است شاید

یک امشب ار صبوری کرد باید

شب آبستن بود تا خود چه زاید

چو برناید مرا کامی که باید

بسازم تا ترا کامی بر آید

سیه‌مویی جوان را غم زداید

که در چشم سیاهان غم نیاید

سپهر آیینه عدلست و شاید

که هرچ آن از تو بیند وا نماید