فغان زین چرخ کز نیرنگ‌سازی

گَهی شیشه کند گَه شیشه‌بازی

چه فرزندی تو با این تُرک‌تازی؟

که هندوی پدرکش را نوازی

شد از چشم فلک نیرنگ‌سازی

گشاد ابروی‌ها در دل‌نوازی

مرا با جادویی هم حُقه‌ سازی

که بر سازد ز بابل حقه‌بازی

بسی کردند مردان چاره‌سازی

ندیدند از یکی زن راست‌بازی

چو پیه از دنبه زانسان دید بازی

تو بر دنبه چرا پیه می‌گدازی‌؟

بِدین پنجاه ساله حقه‌باز‌ی

بِدین یک مهره گُل تا چند نازی

مَلِک را درگرفت آن دل‌نوازی

اساسی نو نهاد از عشق‌بازی

چو دوری چند رفت از عیش‌سازی

پدید آمد نشان بوس و بازی

چو دُور چرخ با هر کس بسازی

چو گیتی با همه کس عشق بازی

در این مجلس چنان کن پرده‌سازی

که نآید شحنه در شمشیر‌بازی‌

تو از عشق من و من بی‌نیازی

به من بازی کنی در عشق‌بازی

جهان‌داور منم در کار سازی

جهان‌دار از کجا و عشق بازی

تو از عشق من و من بی‌نیازی

تو را شاهی رسد یا عشق‌بازی

نسازد عاشقی با سرفرازی

که بازی برنتابد عشق‌بازی

من آرم در پلنگان سرفرازی

غزالان از من آموزند بازی

بلورین گردنش در طوق سازی

بدان مشگین رسن می‌کرد بازی

مَلک چون دید ناز آن نیازی

سپر بفکند از آن شمشیر بازی

شبیخون بر شکسته چند سازی؟

گرفته با گرفته چند بازی؟

تو شاهی‌، رو‌! که شه را عشقبازی

تکلف کردنی باشد مجازی