خموشی پاسبان اهل راز است

از او کبک ایمن از آشوب باز است

از این در کان به روی هر دو باز است

ره آمد شد ناز و نیاز است

ز نقش پای او تا سرفراز است

زمین افلاک را مهر نماز است

به میخانه چنان روی نیاز است

که خشت فرش او مهر نماز است

ازان کعبه مقام بی نیاز است

که از راه طرب، مثل حجاز است

ور از نازم دل او بی نیاز است

سر زلف مرا رشته دراز است

بود بر جا اگر جان در گداز است

که بر تو دست ابلیسی دراز است

مرا زین حسن بر خورشید ناز است

که گاه سجده بر خاک نیاز است

در او جام گل از بس عیش ساز است

دماغ از منت می بی نیاز است

سر عشق است، در فتراک ناز است

دل محمود در زلف ایاز است

به آب و تاب حسنش عشقباز است

دلم چون شمع در سوز و گداز است

دل تنگ از تماشایش گشادید

نگاه ما کلید قفل راز است

نماید آب و تاب حسن او را

[...]

به عالم تا در فیض تو باز است

کف امّیدواری ها فراز است

دلی کو را به اخلاصت نیاز است

زبانی کو به مدحت نکته ساز است

چنین روزی که اختر کار ساز است

به روی ما در اقبال باز است

زهی شاهی که دایم کارساز است

درِ احسان او بر خلق باز است

تو خوبی او ز خوبی بی نیاز است

تو سروی آن پری رخ سرو ناز است

مرنج از راستی دلدار فایز

تو بازی آن نکو رخ شاهباز است

تو سروی آن پریرخ سرو ناز است

تو خوبی او زخوبی بی نیاز است

مرنج از راستی دلدار فایز

تو بازی آن پریرخ شاهباز است

اگر آخر شد آن صدق امتیاز است

و گر کذب است چشم عقل باز است

کسی این نکته داند کاهل راز است

ز عشقش سر بزانوی نیاز است

که این حرف از لب آن دلنواز است

و یا گفتار ارباب مجاز است