دگر گویم علامتها در این باب

که تا باشد نشانی بهر اصحاب

تضرع را قناعت گردد اسباب

خمش نار قساوت گشت ازین آب

تلطف هم باعدا هم با حباب

رضاجوئی ز هر شیخ و زهر شاب

بد این سر رشته از بهر احباب

تو باقی را بذوق خویش دریاب

بگفتندش ایا مهر جهان‌تاب

بنا را هیچکس ننهاده بر آب

پس از یکچند بینائی ز اعراب

جوابی داد چونان تشنه را آب

چه سرست اینکه قومی ز اهل آداب

نهادندی بنای علم بر آب

توئی آن ماهی محجوب بی تاب

که در آبست و محرومست از آب

چنین دانم که محی الدین اعراب

نماید ختمی دعوی درین باب

ز شرق مهدی این شید جهانتاب

دمید و شد پدید از جان اقطاب

ب آتش رفت و بیرون آمد از آب

الهی ده کلید فتح این باب

بود علم الهی باب ابواب

بهر ناسخته نگشایند این باب

به برگ گیاهی به دوش سحاب

درخشیدی از پرتو آفتاب

ز جاجست و در آبش کرد پرتاب

که نگذارد روم این کفش در خواب

چرا پژمرده گشت این چهر شاداب

چه شد کز من گرفتی رونق و آب

بگفتا دیدهٔ ما را برد خواب

به پیش جلوهٔ مهر جهانتاب

ترا گردید جای آتش، مرا آب

تو زاسایش بری گشتی، من از خواب

از آن کشتیت افتادست در آب

که برهانی غریقی را ز غرقاب

بنرمی گفت او را گوهر ناب

جوابی خوبتر از در خوشاب

ز آتش گرمی و دم‌سردی از آب

خیال‌انگیزی از شب‌های مهتاب