میان شوهر و زن جنگ و فتنه خاست چنان

که سر به شحنه و قاضی کشید و سعدی گفت:

پس از خلافت و شنعت گناه دختر نیست

تو را که دست بلرزد گهر چه دانی سفت

اگر تجارت بحر و سفینه می‌خواهی

سفینه‌ای که در او بحرها بود این است

سفینه‌ای‌ست که گر صد هزار از آن خواهی

کنار بحر هزارش روان به یک چین است

هلال عید جهان را به نور خویش آراست

شراب چون شفق و جام چون هلال کجاست

مگر شراب شفق خورد شب ز جام هلال

که هر گهر که در او بود جمله در صحراست

نگر نثار جواهری که شب کند بر چرخ

[...]

بوقت صبح می روشن آفتاب منست

بتیره شب در میخانه جای خواب منست

اگر شراب نباشد چه غم که وقت صبوح

دو چشم اشک فشان ساغر شراب منست

وگر کباب نیابم تفاوتی نکند

[...]

به کام تا نرساند مرا لبش چو نای

نصیحت همه عالم به گوش من بادست

دلا منال ز بیداد و جور یار که یار

ترا نصیب نصیب همین کرده است و این دادست

اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی

اساس هستی ما ز آن خراب آبادست

میان او که خدا آفریده است از هیچ

دقیقه ایست که هیچ آفریده نگشادست

برو فسانه مخوان و فسون مدم بسیار

کزین فسانه و افسون بسی مرا یادست

خس توایم همه کار خس چه باشد سوز

تو آتشی و توانی که کار ما سازی

چو باده چشم تو خوده است دل خراب چراست

چو حال تست در آتش جگر کباب چراست

ز پیچ زلف تو در تاب رفت مهر رخت

چو زوست تابش رویت از و شباب چراست

چو نیست عهد شکن غیر زلف بر شکنت

[...]

نهان پیر تو خویش آفتاب رخت

از آنکه مانع ادراک اوست تاب رخت

رخت ز پرتو خود در نقاب میباشد

عجب بود که نشد غیر ازین نقاب رخت

حجاب روی تو گر هست نیست جز تابش

[...]

یگانه نصرت دین پادشاه ملک عجم

ستوده سایه ی حق قهرمان تیغ و قلم

شهی که ملک سلیمان به زیر خاتم اوست

ز روی مرتبه بالای سدره عالم اوست

اگر چه ساقی جان می نهاد در دستت

حقیقتی دگرست این که می کند مستت

پی نظاره خود جام جم تو را دادند

تو خود نگاه نکردی که چیست در دستت

تو آن گلی که چو من صدهزار سوخته را

[...]

زمانه داشت زه من کینه ی کهن در دل

چو مبتلای توام دید، مهربان گردید

سهل است از رقیب تنزل اگر کنی

هر چند دشمن است، ببین در پناه کیست

عشق آمد و صبر از دل دیوانه برون رفت

صد شکر که بیگانه از این خانه برون رفت

دامان خرابات نشینان همه پاک است

تر دامنی ماست که تا دامن خاک است

تو فهم سخن نمی کنی معذوری

افسانه ی عشق را زبان دگراست

از آن ز حال من اگر نئی که هیچ گهم

حجاب عشق به اظهار مدعا نگذاشت