برآمد ز گردون و هامون خروش

مصیبت شد آن شادی و ناز و نوش

نیاسود آن شب کسی از خروش

زن و مرد بودند بی مال و هوش

ز گردان و مردان پولاد پوش

ز شیران گردن کش و سخت کوش

فزون زین لباس جفا را مپوش

چه بیهوده گویی؟ به پیکار کوش!

ز قوم بنی شیبه بر شد خروش

دل سرکشان اندر آمد به جوش

گسست از تن ورقه آرام و هوش

تنش نال گون شد دلش نیل پوش

سدره گشت بی هوش و آمد بهوش

برآورد بار چهارم خروش

کی هزمان همی مغزش آمد به جوش

ولیکن بداز صبر و مردی خموش

همی بود بر رد هجران خموش

اگرچه همی مغزش آمد به جوش

بگفتش ز هر دو گسست است هوش

که این با فغانست و آن با خروش

به چشمش ز خون دل آورد جوش

همی بی وی از وی برآمد خروش

بگفت این و از هر دو ببرید هوش

به یک ره برآمد ز هر دو خروش

ز درد دل از وی برآمد خروش

بیفتاد بر خاک و زو رفت هوش

برآورد با زن به یک جا خروش

که آوخ ز گلشاه ببرید هوش

دل ورقه آمد زانده به جوش

ز بس غم نیارست بودن خموش

به یک روز و یک شب نیامد بهوش

به یک ره برآمد ز هر کس خروش

نیاسود هیچ از فغان و خروش

گهی شد ز هوش و گه آمد به هوش

چو مسکین تن ورقه آمد بهوش

دل و دیده و مغزش آمد به جوش

برآمد ز هر دو به یک ره خروش

ز هر دو به یک راه ببرید هوش

به سجده درون بار دیگر خروش

برآورد، از وی چکان گشت هوش