پس از چند، مه مهر آمدم وجود

دگر هیچ فرزند جز او نبود

خشایار بشنید گفتا چه بود

شنیدم بسی تازه گفت و شنود

خشایار گفتا که این را چه بود

که با او چه کردند گفت و شنود

غریبانه آن مرد در فکر بود

که ناگه بسر بازش‌ام د فرود

از این وقعه او را تحیر فزود

ز شخصی سئوال آن حکایت نمود

سراپرده و تخت شه هر چه بود

گرفت آتش و زور آتش فزود

چو بر خر ز گل هیچ زحمت نبود

نمی دید گل، نیز دارد وجود!

پشیمانم از کرده، اما چه سود

چو آتش برافروختم، داد دود