بیاورد ده جام گوهر ز گنج

بزر بافته جامهٔ شاه پنج

خداوند نام و خداوند گنج

خداوند شمشیر و خفتان و رنج

چنین سال بگذاشتم شست و پنج

به درویشی و زندگانی به رنج

یکی ز او همه ساله با درد و رنج

شده تنگدل در سرای سپنج

جهاندار اگر چند کوشد به رنج

بتازد به کین و بنازد به گنج

چنین است رسم سرای سپنج

بدان کوش تا دور مانی ز رنج

مگر بهره‌مان زین سرای سپنج

نیاید همی کین و نفرین و رنج

ورا یار و شاگرد بد سی و پنج

ز پتک و ز آهن رسیده به رنج

نماند به کس روز سختی نه رنج

نه آسانی و شادمانی نه گنج

غریبی همی برگزینی که گنج

نیابی و با او بمانی به رنج

بسی هدیه بگزید با آن ز گنج

ز یاقوت و گوهر همه پنج‌پنج

فرستاد نزدیک تو تاج و گنج

سزد گر نداری کنون دل به رنج

به سوی کتایون فرستاد گنج

یکی افسر و سرخ یاقوت پنج

ز دینار رومی شتروار پنج

یکی فیلسوفی نگهبان گنج

از امروز تا سال هشتاد و پنج

بکاهدش رنج و نکاهدش گنج

همی یافت از مهتران ارج و گنج

ز خوی بد خویش بودی به رنج

چو آیی سپارم ترا تاج و گنج

ز چیزی که من گرد کردم به رنج

بکشت از دلیران صد و شصت و پنج

همه نامداران با تاج و گنج

نبیند ز برداشتن هیچ رنج

تو او را چو گرگ و چو جادو مسنج

اگر هیچ شایسته بیند به گنج

بیارد همانا ندارد به رنج