فسادی که نبود به عالم کم است

ز عالم فساد همه عالم است

عروسی بود گاه وگه ماتم است

گهی هست شادی وگاهی غم است

به سیم احتیاج همه عالم است

فزون هر چه گویم به وصفش کم است

کنون اول داستان غم است

که یثرب زمین بنگه ماتم است

زما گر بود کودکی حق نماست

به باطل بود هر که بدخواه ماست

برا ای دل از سینه وقت غم است

به هش باش هنگامه ی ماتم است

علی (ع) کو پس از من شه عالم است

در این راهتان محرم و همدم است

همه آفرینش پر از ماتم است

نظام جهان سر بسر درهم است

شبی زار نالید ابر بهار

که این زندگی گریهٔ پیهم است

درخشید برق سبک سیر و گفت

خطا کرده ئی خندهٔ یکدم است

ندانم به گلشن که برد این خبر

[...]

جوین کاک‌وکشکینه‌وشیر و ماست

درین ده خوراک گوارای ماست

یکی مرد، سرمایه ی عالم است

به‌نزد یکی مرد، عالم کم است

بگفتا که شه شادوبس خرم است

ز پیروزیت شور در عالم است

چرا روی مردونیه در هم است

تو گوئی که در قلب او خود غم است

دورهروکه مانند ایشان کم است

همانا که فردوسی و رستم است

همه فحش‌ها بهر آدم کم است

که فحش همه فحش‌ها آدم است!

به روشندلی قطره شبنم است

به پاکیزگی دامن مریم است