روان را از اندیشه آزاد کن

از او هم بدو نام و فریاد کن

چو آن جا رسی کشور آباد کن

چو آباد کردی همه داد کن

بدو گفت عجلسکس آباد کن

تو را دارم، از خویشتن داد کن

درین بندم از رحمت آزاد کن

به آمرزش ایزدم یاد کن

دل از بند بیهوده آزاد کن

ستمگر نه‌ای داد کن داد کن

دل خود ز بد عهدی آزاد کن

وزین خوبتر شاه را یاد کن

دل هر یکی را ز ما شاد کن

دعا خواه و دانش ده و داد کن

دلم را به دلداریی شاد کن

ز بند غم امروزم آزاد کن

ز دوران ملک پدر یاد کن

دل از بند اندیشه آزاد کن

درون فروماندگان شاد کن

ز روز فروماندگی یاد کن

درون فروماندگان شاد کن

ز روز فروماندگی یاد کن

نگویم به دستوریم شاد کن

که دستوریم بخش و آزاد کن

دل از روی هم صحبتان شاد کن

به نقل و به می مجلس آباد کن

روانم ز اندیشه آزاد کن

به بوس و کناری مرا شاد کن

ز عالم‌فروز پری یاد کن

دل سام نیرم بدو شاد کن

نگاهی کن و بنده آزاد کن

دل خسته‌ام را تو خود شاد کن

روانِ بزرگان ز خود شاد کن؛

ز پرویز و از باربد یاد کن.

به عبرت ز پیشینیان یاد کن

دل از یاد پیشینیان شاد کن

به وصل خراسان دلم شاد کن

ز هند جگرخوارم آزاد کن

خدایا مرا از من آزاد کن

ضمیرم بعشق خود آباد کن

سرم را بیاد خودت زنده کن

روان مرا منبع یاد کن

بروی خودت باز کن دیده‌ام

[...]