از ممر همه زند ابلیس

ره بر انسان به حیله و تلبیس

مرغ مایل به دانه تلبیس

چون بود ز آشیانه تقدیس

حیف عاقل که نقد عمر نفیس

هیچ سازد برای نفس خسیس

شو انیس کتاب های نفیس

آنهافی الزمان خیر جلیس

قلم و صفحه اش انیس و جلیس

چون سلیمان و هدهد و بلقیس

راه حوا نخست زد ابلیس

کرد بر آدم آنگهی تلبیس

گفتم: ای پیر مکتب تلبیس

ای تو را گفته عبده ابلیس!

ای ببر کرده خرقه تلبیس

میخوری چند فضله ابلیس

آهنت گرچه آهنیست نفیس

راه، سنگ است و سنگ مغناطیس

بگذر از عقل و خدعه و تلبیس

که عزازیل ازین شده است ابلیس

بندهٔ او چه ماه و چه برجیس

والهٔ او چه نوح و چه ادریس

آزمندی هواپرست و خسیس

در دهی بود کدخدا و رئیس

برده اند این متاع نغز نفیس

از پی امتحان سوی پاریس

پای تخت فرانسه «پاریس »

مرکز روس «پطربورغ » نویس

خط قوسی ز زهره تا برجیس

خط بهرام دان بنفس نفیس

اگر این کین و آز را ابلیس

نفکندی به مغزهای خسیس

همه همدست با رئیس پلیس

شده پنهان به پردهٔ تلبیس

رفت و آن نامه را به صد تلبیس

داشتش عرضه بر رئیس پلیس

تاختم گرم بر سرای پلیس

دیدم آنجا نشسته است رئیس

چون به هریک نهاد صحه رئیس

صحه کردند پاسبان و پلیس