خصم را از سنان گردون سوز

بنموده ستاره اندر روز

خنجرش روی روز و ملک افروز

بیلکش رای سوز و ایلک دوز

از مدد نیزه نیزه بود آن روز

تیر پروین ربای جوزا دوز

پیش عدلت بهار جان افروز

نزد عقلت سپهر پیش آموز

نان ایتام و غزل دوک عجوز

بستده حرص بیش کرده هنوز

شکر ایشان بخواهم ارچه به روز

بشکند زوبه ساعتی صد گوز

تو چو بادام و پسته رخ مفروز

کایچ گنبد نگه ندارد گوز

از پی صید آهوی خوش پوز

چشمها سرمه کرده‌ای چون یوز

بر وفای زمانه کیسه مدوز

بگذرانش به قوت روز به روز

من که بر گلبن سخن شب و روز

بلبلان را کنم نوا آموز