یافتم در کرشمه دستوری

کز میان دور گردد آن دوری

پدر مهربان از آن دوری

گرچه رنجید داد دستوری

وانگهی بر طریق معذوری

خواست از شاه شهر دستوری

گرچه تیمار یابم از دوری

خواهم از خدمت تو دستوری

لیک شرط آن بود به دستوری

کز طمع هست بنده را دوری

چونی از خستگی و رنجوری؟

کز برت باد فتنه را دوری

شه شنیدم که داشت دستوری

ناخدا ترسی از خدا دوری

گر نرنجی ز راه معذوری

گویمت نکته‌ای به دستوری

عرش در جنب قدرتش موری

عقل نزدیک وحدتش دوری

با تو مسکین که کم ز عصفوری

چه کند فکر کن چه مغروری

ذوق مردان حق بود ن و ری

زان پذیرد خراب معموری

شیخ چون می نداد دستوری

که رود شد دراز رنجوری

نی در او صحت و نه رنجوری

نی در او مستی و نه مخموری

کل تنی تو ز بحر از آن دوری

چونکه در جان روی شوی نوری

می‌برد هر یکی از او نوری

دیو از بخششش شده حوری

گر زمائی چرا ز ما دوری

از چئی در ظلام اگر نوری

تا که هستی بهوش از او دوری

مست مشمار خود که مخموری

گر ز شیرین‌لبی کنم شوری

گو سلیمان عَفُو کن از موری

فرشِ سلطان عجب نباشد اگر

عار دارد ز دامنِ عوری

این که گویند دوست دوست مدار

[...]

راز چرخ و فلک بدین دوری

نه هم از علم یافت مشهوری؟

چه بزاید خود از چنان کوری؟

خاصه در وحشت چنان گوری