بود آسیب برد دی خورده

سوی آن برد دست افسرده

بودی از بس گرسنگی خورده

چون خیالی نه زنده نی مرده

نکته هایش نهفته در پرده

رشک حوران ناز پرورده

گلستان گرچه سعدی کرد از این پیش

به نام سعد بن زنگی تمامش

رفته از گرد در ته پرده

روی در پردهٔ عدم کرده

روی خود را بر آسمان کرده

به دعا دست‌ها برآورده

خادم مطبخ تو آورده

بهر یک کس طعام ده مرده

سوی هر خشت از او چو رو کرده

در فیضی به رخ برآورده

دست در گردن هم آورده

رخ نهفته هر دو در پرده

نازنین و عزیز پرورده

خو به ناز و به نازکی کرده

سبزه، پیرایه صندلی کرده

سبز خفتان ز تن برآورده

نوجوانی بناز پرورده

از مهش آفتاب در پرده

گل چو در دست گشت پژمرده

نتوان داشت خاطر افسرده

وانکه از مکر عجزی آورده

تا ندرَد برو کسی پرده

آن یک آورد کوزه ای ارده

دیگری زنجبیل پرورده

الغرض همچو آن گُلِ زرده

در دل بنده سخت جا کرده

کار پنهان برافتد از پرده

همچنین کارهای ناکرده

گلوی شیرخواره بفشرده

عرضشان برده، مالشان خورده

می‌گرایی چو آن گل به سردی

کم‌کم ای آتش نیم‌مرده

چون به یک‌باره خاموش گردی

وز تو ماند زغالی فسرده