به دلی زنده و تنی مرده

رخت در کوچهٔ ابد برده

این سخنهای بکر پرورده

مهل امروز در پس پرده

سر ز جیب یکی بر آورده

واندگر را ز در بدر کرده

گاه تقلید فلسفی کرده

گاه حجت ز حشوی آورده

هیچ تبدیل خلق ناکرده

وز عزازیل عشوه​ها خورده

اندر آنجا مقام خود کرده

چون در آب و گیاه پرورده

روز و شب از گرسنگی مرده

وآن دونان حرام ناخورده

روی تعظیم خود در او کرده

مهر او در درونه پرورده

سوی هر خشت از آن که رو کرده

در فیضی به رخ برآورده

سالها محنت و عنا برده

واندر این فن کتابها کرده

چند باشی تو نیز افسرده

جنبشی کن اگر نه یی مرده

پیش عارف که ره به حق برده

زنده حق است و غیر حق مرده

گرمی مهر را شود پرده

که فتد بر یتیمی افسرده

فی المثل گر هزار دل مرده

از هواهای نفس افسرده

محنت روزگار نابرده

گل رویت چراست پژمرده

خفته مرده ست و عشق با مرده

نیست جز کار جان افسرده

روی در روی یکدگر کرده

باده از جام یکدگر خورده

آمدش بر درون آزرده

زخم صد مادر پسر مرده

دست در گردن هم آورده

رخ نهفتند هر دو در پرده

منم اکنون و جانی آزرده

زو دو صد زخم بر جگر خورده