تاج را لازمست دری خاص

در این تاج نیست جز اخلاص

میفرست از برای حاجب خاص

نامهٔ صدق و قاصد اخلاص

دل بجان آمد از مضیق جهان

وین بتر کم امید نیست خلاص

از گزند سپهر ناهموار

چون گزیدم ولات حین مناص

بخت را گفتم ای رمیده ز من

[...]

گر کسی با تو میزند لافی

که ترا دوستم بصد اخلاص

نقد او بر محک تجربه زن

تا کنی فرق سیم او زر صاص

گوشه ئی نان دوست گر شکنی

[...]

منم آنکس که بهر گوهر فضل

گشته در بحر فکرتم غواص

مدحت گفته های من گویند

اهل تمییز از عوام و خواص

گر عطارد نکوهدم شاید

[...]

حظ وافر ز کوشش واخلاص

داده ایزد ز فضل و رحمت خاص

صبر و شک و رضا و توبۀ خاص

چیست، چِبْوَد محبت و اخلاص

هست خالی ز سبحه دست خواص

همچو سبحه ز گوهر اخلاص

غرقه در گریه از برای توام

بهر در غوطه می خورد غواص

جنبش هر کسی ز جای وی است

[...]

گشته با جذبه عنایت خاص

مرغ جانش ز دام شرک خلاص

شیخ بهر فتوح زمره خاص

فاتحه خواند آنگهی اخلاص

مکن او را به اعتقادی خاص

شو ز قید هر اعتقاد خلاص

وان که خود را گمان برد ز خواص

می فزاید بر این معانی خاص

حکم لعنت ز فعل بی اخلاص

نیست با قاریان قرآن خاص

که شبی در درون خلوت خاص

بودم از گفت و گوی خلق خلاص

گویم آن کس که شد ز خویش خلاص

شد به سر شهود وحدت خاص

روزی از گفت و گوی خلق خلاص

بود با او درون خلوت خاص

مگریز از بلا بجوی خلاص

حق چه فرمود لات حین مناص

هرکه راگشت عشق مردم خوار

بکشد خویش را به پای قصاص

به پرند عاقبت به گلشن وصل

[...]

هر که در مکتبی چنین شد خاص

خواند «الحمد» از سر اخلاص

خواند درویش را به مجلس خاص

کردش از محنت فراق خلاص

دم دم شاهدست و می می خاص

لب ز لب بوسه چین و جان رقاص

می بیغش برآمده ز سبو

چون زر خالص از درون خلاص

گوییا در مزاج نافع او

[...]