در ره حق چو مکرمت طلبی

معرفت جو که اصل مکرمت است

معرفت با حق آشنا کندت

آشنایی بقدر معرفت است

اهل فضلند تیره روز و ضعیف

پای طاوس زشت و باریک است

پر طاوس را چراغ بسی است

لیک پای چراغ تاریک است

نفس مدعی که کون خر است

همه شورست و هیچ سوزش نیست

روحبخشی مسیح داند و بس

کون خر غیر عر و گوزش نیست

دیده باشی برای دفع گزند

صورتی خوش که بر سر خشتست

شکل ناکس همان صفت دارد

صورتی خوب و معنیی زشتست

بنده را مردن از طلب خوشتر

خاصه ذکر روی بندگی طلبد

مردن اسکندرش بسی بهتر

که از خضر آب زندگی طلبد

شاعران در جهان دو طایفه اند

[...]

نرگسش زان زبان چو سوسن نیست

که به سیم و زرش نیاز بود

دست کوته کن و زبان بگشا

دست کوته زبان دراز بود

یار از آیینه نقش خود را دید

زان در آیینه بیش می نگرد

من در او بینم او در آیینه

هر کسی نقش خویش می نگرد

دم عیسی که می خرد امروز

چو خران رخت خوب میباید

هنر و فضل در جهان به جوی

طالع و بخت خوب میباید

حال درویش خسته باز مپرس

غم دیرینه بازگو چکند

چو فلک آتشش بخرمن زد

فکر کشت و غم درو چکند

هر که در عالمش جوی نبود

[...]

ماه فروین بطبع تریاک است

بیش زهری گزنده تر از مار

هر دو در یک زمین همی رویند

گه جدا گه قرین چو گل با خار

اتفاقا چو ماه فروینی

[...]

حال درویش خسته باز مپرس

غم دیرینه بازگو چکنم

بسخن گر شوی صلاح اندیش

چون نباشی سخن شنو چکنم

چون فلک آتشم بخرمن زد

[...]

فطرت آدم است یک جوهر

تا چه چیزش قضا قرین کرده

نطفه یی را ز پاکی طینت

جوهر لعل آتشین کرده

دیگری را چو آب چشم فقیر

[...]

مکن ای خواجه میل سگ صفتان

بدعت بد در این دیار منه

چون زنی را رئیس ده کردی

خلق ده را تمام رخصت ده

گرچه در ده زنی سگی باشد

[...]

آصفا، من زر از عسس ببرات

چون ستانم تو باش خود قاضی

از عسس خانه ام خلاصی ده

که بجرمانه هم شدی راضی