دامت آثارک ای طرفه قلم

دام دل ها زدی از مشک رقم

به غمم شاد شوی میدانم

غم دل با تو از آن میگویم

به غمم شاد شوی میدانم

غم دل با تو از آن میگویم

عالم و عالمیان در وی گم

همچو یک قطره ی نم در قلزم

آه از چرخ جفاپیشه که دست

نکشد یکنفس از جور و ستم

هرکه از گردش ایام گذاشت

پا درین مرحله چون نقش قدم

ساختش ره سیر از دشت وجود

[...]

گر بخوانی مقیم درگاهم

ور برانی مطیع فرمانم

ساخت بر من ستم لشکر شام

دولت وصل حلال تو حرام

قتلگان است مرا حجله کام

تو به شادی به سوی خیمه خرام

به طرب ساز و ثاق تو قسم

[...]

کفر کافر به ز دین ناقص است

این چنین فرمود پیر کاملم

همه شب با تو نشینم که تویی

باز روز آید و بینم که منم

هرکسی را هوسی در سر و من

هوسم این که نباشد هوسم

باز بگشود صبا دست ستم

زد سر زلف ریاحین برهم

ابر زد در صف بستان خیمه

سرو افراشته بگردون پرچم

سرو ماننده تیری شده راست

[...]

قدش از گردش گردون شده خم

روزگارش سیه و حال دژم

می‌رسند از دو ره خم در خم

شیخ اشراق و «‌انشتین‌» بهم

فکر عصیان زدهٔ مستاصل

محو گرداب یکی روح عظیم

روح من گر ز نیاکان من است

ای خدا پس من بدبخت که‌ام

و گر این ‌روح و خرد زان من است

بستهٔ بند وراثت ز چه‌ام

من نه زاهد نه محاسب نه ظریف

من نه تاجر نه سپاهی نه ندیم

به همه باب حریف و نه حریف

به همه کار علیم و نه علیم

‌نه هوایی کدر و گردآلود

بر وی از ابر یکی خیمهٔ شوم

بسته اندر قفسی قیراندود

منظره دیده ز دیدار نجوم