تو بعزَّت نه قدم در کوی دوست

تاکه ره یابی تو در پهلوی دوست

در مشام جانم آمد بوی دوست

چون ملک چرخی زدم در کوی دوست

بر امید آنکه بینم روی دوست

این چنین سرگشته ام در کوی دوست

با غم رویش منم از جان و دل

دایماً پیوسته چون ابروی دوست

جان فدا بادا نسیم صبح را

[...]

با ادب دیدن توا نی روی دوست

بی ادب نتوان شدن در کوی دوست

عشق بگشاید نقاب از روی دوست

عشق آرد مر ترا تا کوی دوست

تا توانم دید هر دم روی دوست

همچو خاک افتاده ا م در کوی دوست

دیده اش نی تا ببیند روی دوست

رخصتش نی تا گراید سوی دوست

دیدهایش محو راه کوی دوست

تا که می آید مگر از سوی دوست

آری آری عاشقان روی دوست

این چنین قربانی آرد سوی دوست

این جهان او را حریم کوی دوست

از قبای لاله گیرد بوی دوست

پیش ما ای آشنای کوی دوست

یک نفس بنشین که داری بوی دوست