چیست فقر ای بندگان آب و گل

یک نگاه راه بین یک زنده دل

صید مؤمن این جهان آب و گل

باز را گوئی که صید خود بهل

اهل دل از صحبت ما مضمحل

گل ز فیض صحبتش دارای دل

می نروید تخم دل از آب و گل

بی نگاهی از خداوندان دل

ای ترا هر لحظه فکر آب و گل

از حضور حق طلب یک زنده دل

سلطنت اندر جهان آب و گل

قیمت او قطره ئی از خون دل

با خبر شو از رموز آب و گل

پس بزن بر آب و گل اکسیر دل

نیش و نوش بوعلی سینا بهل

چاره سازیهای دل از اهل دل

حال هم در گوشه دهلیز دل

بارها دارم از آن چون بار هل

زان سبب شد سبک هندی مبتذل

گشت پیدا در سخن عکس‌العمل

سبک اشرف تازه بود و بی‌بدل

لیک «‌هپ‌هپ‌نامه‌» بودش در بغل

شعر سرمد هست‌شیرین‌چول‌عسل

چامه و قطعه‌، دوبیتی وغزل

چون پری‌بانو بدان دیوان چمید

نعره شاباش تا کیوان رسید

کای خداوند دل و زور و جمال

زهره و بهرام را فرخ همال

نره دیوان می زنان بر مائده

هر یکی سرگرم لاف و عربده

لیک‌خامش‌درجواب‌و در سئوال

مانده حیران در بیابان خیال

شاه دست آن دو را بگرفت نرم

پیش‌ خود بنشاند و پس‌ پرسید گرم

درشگفتی‌ ماند زان زیب و جمال

کرد از آنان زان سپس‌ یک یک سؤال

صرصرسوزان سموم قهر اوست

آب دریا ناگوار از زهر اوست

وز دم سردش به صحرای شمال

زندگانی شد ز برف و یخ وبال

شسته گل‌ها دست‌ و روز از جزء و کل

لاله بر صورت زده صابون گل

نکهت گل‌های عطری فی المثل

موی بینی گشته از بهر جُعل

لیکن آن بی‌دست و پای ساده‌دل

پای سعیش مانده ز استغنا به کل

ماه شهریور شود گلگشت‌، کل

خوشهٔ انگورگردد چون عسل