خواجه باید تا که برخواند کسی

هم بمالد هم بجنباند بسی

گفت بیماری غریبی بیکسی

نه پرستاری بسر نه مونسی

تیز بینانند در عالم بسی

واقفند از کار و بار هر کسی

گرچه شه را بود محرمها بسی

لیک چون طوطی نبود او را کسی

سوختند آری ازین سودا بسی

کی چه ایشان سوخته دیده کسی

نیست یکسان کار و بار هرکسی

مردمان را فرقها باشد بسی

خانه ها برچیده در شبها بسی

آتش افکنده به جان هرکسی

ور برآوردی تقاضای کسی

عمر در راهش تلف کردی بسی

این فنا نبود مقام هرکسی

مسند سلطان کجا و هر خسی

اندرین بازار گرداندم بسی

نزد هرکس بردم و هرناکسی

مال مردم نهب کردستم بسی

کرده ام ویران سرای هر کسی

زخمها خوردی ز دندانها بسی

طبخها در اندرون هرکسی

همچو من داری خداوندا بسی

من ندارم لیک غیر از تو کسی

پنجه نالایند بر خون کسی

وارهد از تیغ و خنجرشان بسی

آن یکی را بود وامی بر کسی

از اجل بگذشته بود آن را بسی

کشته خود را در ره ما هرکسی

پشته ها از کشته ها دارم بسی

چند گردی گرد این بیچارگان

ناکسان را جویی از بس ناکسی

تا توانستی ربودی چون عقاب

چون شدی عاجز گرفتی کرکسی

فاسقی بودی به وقت دست رس

[...]

کاملی گفته است می‌باید بسی

علم و حکمت تا شود گویا کسی

سوز جان و درد دل می‌بر بسی

زانکه این آنجا نشان ندهد کسی

گرچه نبود هیچ در یادت کسی

لیک پیش یاد حق می‌دان بسی