شاخ او بی مهرگان عریان ز برگ

نیست اندر جان او جز بیم مرگ

در ره او مرگ و حشر و نشر و مرگ

جز تب و تابی ندارد ساز و برگ

هر زمان اندر تلاش ساز و برگ

کار او فکر معاش و ترس مرگ

صبح و شام ما به فکر ساز و برگ

آخر ما چیست تلخیهای مرگ

هر دو آمد یکدگر را ساز و برگ

من ندانم زندگی خوشتر که مرگ

وز سگ دیوانه و از مار و گرگ

زحمتش افزون‌تر و هولش بزرگ

دید موری در رهی پیلی سترگ

گفت باید بود چون پیلان بزرگ

بره‌گان را ترس میباید ز گرگ

گردد از این درس، هر خردی بزرگ

کردمش با مهربانیها بزرگ

شد بزرگ و تیره دلتر شد ز گرگ