اندر آمد مرد با زن چرب چرب

گنده پیر از خانه بیرون شد به ترب

جانور نبود بجز طعمه طلب

جانور را زوست شادی و طرب

رب پرستی از میان برخاستی

گر نبودی در میان مقلوب رب

گفت تو به آمدی یا او بحرب

گفت هم رویم ببین هم خرقه ضرب

دید پر روغن دکان و جامه چرب

بر سرش زد گشت طوطی کل ز ضرب

ور رهی خواهی ازین سجن خرب

سر مکش از دوست و اسجد واقترب

گر جهان فرعون گیرد شرق و غرب

سرنگون آید خدا آنگاه حرب

اندر آن وادی گروهی از عرب

خشک شد از قحط بارانشان قرب

جفت او دیدش بگفتا وا حرب

پس بلالش گفت نه نه وا طرب

من چو آدم بودم اول حبس کرب

پر شد اکنون نسل جانم شرق و غرب

گفت این دم من همی‌بینم حرب

گفت می‌بینی جعاشیش عرب

لیک چون آمیخت با خاک کرب

کی دهند این زیر و آن بم آن طرب

آن سگی می‌مرد و گریان آن عرب

اشک می‌بارید و می‌گفت ای کرب

صوفی دیگر میان صف حرب

اندر آمد بیست بار از بهر ضرب

می‌فزاید از تو جانها را طرب

تو مگر می‌آیی از ملک عرب؟

با دف و نی، دوش آن مرد عرب

وه! چه خوش می‌گفت، از روی طرب:

روحن روحی باشعار العرب

کی یتم الحظ فینا والطرب

با دف و نی دوش آن مرد عرب

وه چه خوش می گفت از روی طرب:

اتفاقاً کودکی چند از عرب

در ره شه در نشاط و در طرب

جمله سوی او دویدند از طرب

جزوها را سوی کل باشد هرب

موسم عید است و اطفال عرب

جملگی اندر نشاط و در طرب