گر شوی تو همچو نجم الدین ما

از تو گیرد عالمی نور و صفا

پس بیامد فاطمه خیرالنسا

همچو خورشیدی که باشد در سما

پس گرفت از وی نبی آن سیب را

بوی کرد و گفت بیچون را ثنا

هست در وی سرّ اسرار خدا

ای برادر گیر از من سیب را

بعد از آن چشم معانی برگشا

تا ببینی ذات او را بی لقا

بعد از آن با شاه مردان تیغها

خود کشیدند آن همه مشتی دغا

خیز پیش مرتضی نه تحفه را

تا که ظاهر سازد آن سرّ را بما

گفت پیغمبر که ای شیر خدا

خطّ عبری را بخوان در پیش ما

بد نوشته این سلام و این دعا

بر ولیّ الله امام رهنما

می‌روند این جمله تا دار جزا

رو بایشان باش گر داری روا

هست امّیدم بشاه اولیا

ز آنکه هست او تاجدار انّما

هیچ میدانی کزین عالم ترا

جز جفا و جور نبود خود دوا

گشت روزی دُرفشان آن مقتدا

گفت پیشم پیر بسطامی بیا

همرهش بودند آن شهزاده‌ها

آنکه ایشان را خدا گفته ثنا

این سه مظهر را ز شه دانیم ما

هم ز مظهر می برآمد این صدا

چون دعائی کرد شاه اولیا

در دعا آورد نام مصطفا

هر یکی گفتا بشاه اولیا

ای شده بعد از محمّد پیشوا

رو تو چون منصور بردار فنا

تا ببینی نور حق را بی لقا

رو چو منصور و صفا بین در صفا

تا رسی دروادی ربّ العلا

گر نمیدانی مقام اولیا

رو بخوان مظهر تو با صدق و صفا