این چنین گفتند ره دانان ما

راه حق رفتند با شوق لقا

در همه روی زمینی مقتدا

گفت این در حقّ شاه اولیا

شاه بوده با جمیع اولیا

جمله را بوده بمعنی رهنما

مصطفی گفتا علیّ بابها

مرتضی گفتا که یا خیر الورا

یک شبی در بحر شاه اولیا

غوطه خوردم جوهری کرد او عطا

رو تو پیدا کن کتبهای مرا

تادر آن بینی خدا را بی لقا

ای برادر جشم دیدت برگشا

غیر حق تو خود نبینی هیچ جا

چند نوبت نجم دین کبرای ما

آمد اندر پیش آن کان صفا

من در او دیدم تمام انبیا

زآنکه او بوده ولیّ و رهنما

او به عالم سرّها گوید به ما

از درون او برآید این ندا

ما به او دادیم اسرار خدا

تا نگوید از زبان ما به ما

گفت کن تو با خلایق این ندا

هستم این دم خود رسولی بر شما

تو نیابی بی ولی راه خدا

گر هزاران سال باشی رهنما

بی دلیلی راه گم گردد ترا

خوش دلیلی هست شاه اولیا

یا الهی من گناه خویش را

با تو گویم تا کنی آن را دوا

شاه من دارد ولایت زانمّا

رو بخوان در نصّ قرآن هل اتی

زان نمی‌دانی امام خویش را

بیشکی افتادی از مادر خطا

اسم او خواهی که دانی ز اولیا

هست نام او علی موسی الرضا

گفت پیغمبر حدیثی بر ملا

هست این معنی خود از پیش خدا

ور شوی عبدالله ابن الجلا

ور تو باشی چون علیّ مرحبا