یک شبی در بحر شاه اولیا
غوطه خوردم جوهری کرد او عطا
جوهر ذاتش نهادم نام او
من عجایب سرّها دارم در او
هر که خواند جوهرم سلطان شود
روح مطلق گردد و انسان شود
هر که خواند جوهرم چون جان شود
در میان گنجها پنهان شود
هر که خواند جوهرم ایمان برد
در میان سالکان عرفان برد
هر که خواند جوهرم گوهر شود
در طریق راه حق رهبر شود
هر که او خود را نداند او شود
همچو منصور آن زمان حق گوشود
رو تو پیدا کن کتبهای مرا
تادر آن بینی خدا را بی لقا
گرخدا خواهی که بینی در عیان
جوهر ما را و مظهر را بخوان
تا ببینی تو خدای خویش را
بازیابی سرّهای خویش را
گر نبینی کور باطن بودهای
همچو کوران درجهان فرسودهای
ای برادر جشم دیدت برگشا
غیر حق تو خود نبینی هیچ جا
من در این گفتارها حق گفتهام
وندر آن اسرار مطلق گفتهام
گنج عرفان و معانی بیشمار
اندرین آوردهام خود صدهزار
بازآیم بر سر این گنج خویش
ز آنکه بردم در عجائب رنج خویش
رنج من آن بد که سرگردان شدم
اندرین دریای بی پایان شدم
حضرت شاهم بیامد جام داد
در میان عاشقانم نام داد
نام من عطّار گفت و گفت گو
از من و ازغیر من زنهار جو
ز آنکه عطّاری تودر دکّان من
هرچه جویندت بده ازخوان من
ز آنکه این خوان ازخدا آمد بمن
وندر او پیدا و پنهان سرّکن
هست دریا ذرّهای از خوان من
قرص خورشید است یکتا نان من
حق تعالی گنج اسرارم بداد
در درون من معانی را گشاد
از من اسرار خدا شد آشکار
از حدیثم نی بنالد زار زار
کرده با جان عالم معنی قرار
چار عنصر را بداده پود وتار
از نبی باشد ترا ایمان درست
وز علی باشد همه عرفان درست
ای تو از حق غافل و از کار خود
می ندانی هیچ تو رفتار خود
گر بدانی اصل خود سلطان شوی
ورنه همچون دیو و چون شیطان شوی
ای تو دورافتاده از مأوای خویش
جهد کن تا تو روی با جای خویش
منزل و مأوات جای عاشقان
وین رموز صادقان و صالحان
سالک راه خدا آن کس بود
کاین جهان در پیش او چون خس بود
بعد از این او ترک سر گوید چو من
همچو منصوری بود بی خویشتن
هر که بگذشت از سر او اسرار یافت
وین معانی در جهان عطّار یافت
رو تو ترک غیر کن عطّار شو
و آنگهی از خواب خود بیدار شو
ای تو در دنیا گرفتار بدن
حیف باشد بر تو نام مرد و زن
نه زنی نه مرد درراه اله
دیو ملعونت برون برده ز راه
دیو ملعون پیر این معنی بود
راه رو باید که با تقوی بود
راه رو دانی که باشد درجهان
با تو گویم گرنه کوری ای فلان
راه رو در راه حق میدان نبی
بعد از آن میدان ولی را ای غبی
راه میخواهی بیا اندیشه کن
رو تو مهرشاه مردان پیشه کن
گر تو ازجان در پی مهرش روی
از عذاب دوزخی ایمن شوی
گر تو مهرش را نداری در درون
بیشکی ملعونی و مردود دون
راه میخواهی اگر از راستی
از ولای مرتضی برخاستی
دین چه باشد واصل اندر راه او
خود فرو رفتن بسر در چاه او
هرکه چون دانه بیفتد بر زمین
خود برون آید چو نی اسراربین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، عطار نیشابوری به توصیف جوهر یا حقیقتی که از خداوند نشأت میگیرد میپردازد. او میگوید که هر کسی که این جوهر را بشناسد و بخواند، به مقام سلطانی و انسان تعالییافته خواهد رسید. عطار به جستجوگران حقیقت توصیه میکند که باید به خود و جوهر درونیشان توجه کنند و از غیر خود بگذرند.
او به خانگی اشاره میکند که از جانب خدا به او داده شده و در آن معانی عمیق و اسرار وجود دارد. عطار بر این باور است که در این دنیا، انسان باید از جهل و غفلت بپرهیزد و با تلاش و کوشش به حقیقت راستین و ارتباط با خداوند دست یابد. او به سالکان راه خدا دستور میدهد که از خود پربازد و به عشق الهی توجه کنند تا از عذاب و بدبختی در دنیا رهایی یابند.
در نهایت، عطار تأکید میکند که تنها راه نجات از گرفتاریهای دنیوی، معرفت به خود و عشق به خداوند است.
هوش مصنوعی: یک شب در دریا حضور پادشاه اولیا را تجربه کردم و او به من بخششی ارزنده عطا کرد.
هوش مصنوعی: من ویژگیهای واقعی او را در وجودش قرار دادهام و رازهای شگفتانگیزی در او نهفته است.
هوش مصنوعی: هر کس که به درستی و با خلوص نیت به شناخت و فهم من بپردازد، به مقام والایی دست خواهد یافت و به روحی پاک و انسانی تبدیل خواهد شد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به حقیقت من آگاه شود و به عمق وجودم پی ببرد، همچون جانش در گنجینهای پنهان میگردد.
هوش مصنوعی: هر کسی که این حقیقت را بشنود، ایمان و شناخت عمیقتری از خود و مسیر عرفان پیدا میکند.
هوش مصنوعی: هر کسی که به مطالعه و فهم من بپردازد، در مسیر حقیقت به ارزش و مقام والایی دست پیدا میکند و به عنوان راهنما و هدایتگر در میآید.
هوش مصنوعی: هر کسی که خود را نشناسد و حقیقت وجودش را درک نکند، در نهایت به وضعیتی میرسد مانند منصور، که در زمان خود به حقیقتی بزرگ دست یافت.
هوش مصنوعی: پیدا کن تو در نوشتههایم مرا، تا در آنجا خدا را بدون ملاقات ببینی.
هوش مصنوعی: اگر میخواهی خدا را ببینی، جوهر وجود ما را در واقعیت شناسایی کن و به مظهر ما توجه کن.
هوش مصنوعی: تا زمانی که خود را بشناسی و اسرار درونت را بازیابی کنی، میتوانی خدای خود را ببینی.
هوش مصنوعی: اگر نتوانی باطنی را ببینی، مانند افرادی هستی که در دنیای بیکیفیت زندگی میکنند.
هوش مصنوعی: ای برادر، چشمانت را باز کن و غیر از حقیقت چیزی نخواهی دید.
هوش مصنوعی: من در این سخنان حقی را بیان کردهام و دربارهی رازهای عمیق هم صحبت کردهام.
هوش مصنوعی: من گنجینهای از عرفان و معانی بیشمار را در اینجا آوردهام که به اندازه صد هزار میارزد.
هوش مصنوعی: به سراغ گنجینهی خودم بازمیگردم، زیرا از مشکلات و دشواریهایی که تحمل کردم، چیزهای شگفتانگیزی بدست آوردهام.
هوش مصنوعی: رنج من این است که در این دریای بیپایان گم شدهام و سرگردان شدهام.
هوش مصنوعی: حضرت شاه آمد و جامی به عاشقان داد و در میان آنها نام من را نیز ذکر کرد.
هوش مصنوعی: من را عطّار نامیدند و از من خواستهاند که درباره خودم و غیر از خودم صحبت کنم، اما خواهش میکنم از این کار پرهیز کن.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه هر چیزی را که بخواهی، عطاری عزیز در دکان من دارد، از سفره من دریافت کن.
هوش مصنوعی: این تکه شعر به این معناست که چون این سفرهی الهی از جانب خدا به من داده شده است، در آن رازهایی وجود دارد که هم آشکار و هم نهان است.
هوش مصنوعی: همانطور که دریا از ذرات ریز تشکیل شده، من هم یک تکه نان را به عنوان خوراک خود میدانم که مانند خورشید منحصر به فرد و با ارزش است.
هوش مصنوعی: خداوند بر من نعمتهایی را عطا کرد که درون من معانی عمیق را روشن ساخت.
هوش مصنوعی: از من رازهای الهی آشکار شد، اما سخن من آنقدر عمیق و پرمحتواست که هیچ کس نمیتواند از روی آن به درستی درک کند و ناله کند.
هوش مصنوعی: جهانی که با روح و جان زنده است، به چهار عنصر اصلی وجود معنا بخشیده و آنها را به هم پیوند داده است.
هوش مصنوعی: ایمان صحیح از نبی به تو میرسد و همهی معرفت و دانش حقیقی از علی نشأت میگیرد.
هوش مصنوعی: ای کسی که از حقیقت غافلی و از اعمال خود هیچ نمیدانی، رفتار تو چگونه است؟
هوش مصنوعی: اگر حقیقت وجود خود را بشناسی، پادشاهی و عظمت پیدا میکنی، در غیر این صورت، به مانند دیو و شیطان در میآیی.
هوش مصنوعی: ای کسی که از سرزمین و محل زندگیات دور هستی، تلاش کن تا به مکان واقعی و مناسب خود برگردی.
هوش مصنوعی: محل و سرای عاشقان همان جایی است که رازهای درستکاران و نیکوکاران در آن نهفته است.
هوش مصنوعی: سالک حقیقی در مسیر خداوند کسی است که تمامی دنیاست در نظرش بیاهمیت و همچون کاهی به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: بعد از این او هم مانند من بیخیال و بیپروا خواهد شد، مانند منصور که از خود بیخبر بود.
هوش مصنوعی: هر کسی که از او عبور کند، به رازها و اسراری دست پیدا میکند و این مفاهیم و معانی را هم عطّار در دنیا یافته است.
هوش مصنوعی: برای اینکه به حقیقت نزدیک شوی، وابستگیهای غیر را کنار بگذار و سپس از خواب غفلت بیدار شو.
هوش مصنوعی: این دنیا تو را به دام انداخته و به خاطر جسمت، نام واقعی تو که مرد یا زن باشد، ارزش چندانی ندارد.
هوش مصنوعی: هیچ زنی و هیچ مردی در راه پر پیچ و خم و دشوار تو وجود ندارد، که دیو ملعون تو را از مسیر به در برده باشد.
هوش مصنوعی: این دیو نابکار، بزرگترین مظهر این حقیقت است که انسان باید در زندگیاش راه درست را انتخاب کند و در این مسیر باید با تقوا و پرهیزکاری پیش برود.
هوش مصنوعی: اگر راهپیمایی را بشناسی که در این دنیا با تو همراه است، به تو میگویم، وگرنه تو مثل یک نابینا هستی ای فلانی.
هوش مصنوعی: در مسیر حقیقت، باید در سایهٔ راهنمایی پیامبر حرکت کنی و بعد از آن، شناخت و پیروی از ولی را در نظر داشته باش، ای کسی که غافلی.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال راهی هستی، ابتدا کمی فکر کن. خودت را با شخصیت و ویژگیهای یک مرد بزرگ و استوار در ارتباط قرار بده.
هوش مصنوعی: اگر برای رسیدن به محبت او تمام وجودت را بگذاری، از عذاب جهنم در امان خواهی بود.
هوش مصنوعی: اگر تو محبت او را در دل نداری، در درون خود مانند کسی بیارزش و طرد شدهای.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال مسیر درست هستی، باید از ولایت و رهبری امام علی (ع) پیروی کنی.
هوش مصنوعی: دین چیست جز این که انسان در مسیر آن غرق شود و به عمق مسائلش برود؟
هوش مصنوعی: هر کس مانند دانهای که بر زمین میافتد، از درون خود بروز خواهد کرد و اسرار درونش را نمایان خواهد ساخت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.