هرکسش میگفت ای شوریده رای

قیمت این کس نداند جز خدای

از پس تابوت زن آن رهنمای

گام میزد برسر انگشت پای

مرد میباید نه سر او را نه پای

جمله گم گشته درو او در خدای

خوش بود عاشق نشسته دل بجای

بر سرش استاده معشوقش بپای

گفت پیشت آمدم ای رهنمای

تا بگویم من که میگوید خدای

گفت غمگین از کهٔ گفت از خدای

کز غم او می ندانم سر ز پای

نعرهٔ کردی و در جستی ز جای

وز سر حیرت بگفتی وای وای

زآنکه هرگز تا که میباشی جدای

تو ازین دریا نه سر بینی نه پای

پشهٔ تو میکنی بر پیل جای

تا بدست خویشش اندازی بپای

ذرهٔ تو میشوی از جا بجای

تا نهی خورشید را در زیر پای

خطبهٔ در نعت و توحید خدای

کرده بود انشا بزرگی رهنمای

نالهٔ بلبل شنید ازدور جای

کای صبا بهر خدا زوتر بیای

باشد اندر خدمتت چون او بپای

پیش تختت چون غلامان سرای

ور بخواهی پیش تو باشد بپای

آن چنان گویندهٔ دستان سرای

آن همه نالهٔ صبا از دور جای

می‌شنید و گفت هان دیگر میای

وانگهی پندارد آن تاریک رای

خواهد آمرزیدنش آخر خدای

هر کرا نبود توکل با خدای

شایدت بروی بگریی های های

مرد تا ننهد بفرق نفس پای

ره کجا باید بدرگاه خدای

مر تو را هر کس که باشد رهنمای

شکر او می‌باید آوردن بجای

چونکه بگشاید در روزی خدای

دل گشاده دار تنگی گم (؟کم) نمای