شاه آن ده را عمارت ساز کرد

از برای پیر زن آغاز کرد

بام مسجدخاک ریزی ساز کرد

مرد مجنون کان بدید آغاز کرد

پرده از ناسازگاری باز کرد

گریه و بد مستئی آغاز کرد

چون بسی در خوبروئی ناز کرد

این غزل در مدح خود آغاز کرد

آدم آنگه چشم معنی باز کرد

روی جانان دید و آنگه ناز کرد

چشم آدم شورشی آغاز کرد

بعد از آن بر هم نهاد وباز کرد

آدم آنگه پس دعاآغاز کرد

هر دو کف بر روی خود او باز کرد

شاهباز از جای خود پرواز کرد

پایها در بند و پرها باز کرد

آدم از قرب ازل پرواز کرد

بال و پر مرغ معنی باز کرد

عقل با تن پرورش آغاز کرد

راه اول را بآخر ساز کرد

نه چو تو گفتار با من ساز کرد

نه چو تو این رفعت و اعزاز کرد

چون رسید آنجای مستی ساز کرد

بال و پر مرغ هستی باز کرد

در سلوک خود بسی هم راز کرد

خویشتن با خویشتن دمساز کرد

هر زمانی رای دیگر ساز کرد

هر دمی اسرار جان آغاز کرد