گفت اگر می پرسی از کردار من

وز رسوم بندگی و کار من

مرحبا ای عشق شیرین کار من

از شرارت گرمی بازار من

ای دریغا یار شیرین کار من

ای دریغا گلشن گلزار من

هی بزن گویا دگر دلدار من

دل کشیدش جانب آزار من

هی بزن بفکن ز سر دستار من

تا بخندد شوخ شیرین کار من

پرده پوشیدی به روی کار من

ستر کردی بر من ای ستار من

ای پدر بر خاک نه رخسار من

تا نبیند دیده ات دیدار من

خاصه آن طوطی خوش گفتار من

عندلیب گلشن گلزار من

گفت با وی ای شهید زار من

خود نمودار از تو شد اسرار من

الوداع ای خواهران زار من

که بود این واپسین دیدار من

گفت: ماند ای سرو قامت یار من

بر قیامت وعدۀ دیدار من

خواهرا! ای مونس غمخوار من

خوش پرستاری کن از بیمار من

دیرگاهی نگذرد که ثار من

گیرد این شمشیر آتشبار من

سر بر آر ای قافله سالار من

بست عشقت سوی کوفه بار من

بر میفکن ای به محنت یار من

پرده طاقت ز روی کار من

گفت چه‌بود کارتان با کار من

با چه تقصیری دهید آزار من

یاورم شو گشته محنت کار من

برد اجل نزدیک منزل یار من

کای شکر لب، دلبر عیار من

ای ستم گر، تند خو، دلدار من

«هر کسی از ظن خود شد یار من

از درون من نجست اسرار من»

تو نجاتی ده مرا از نار من

وا کن ای آدم گره از کار من