صدق میبارد ز یک یک کار او

گر ندانی بحث کن اسرار او

ز ابتدا تا انتهای کار او

می بگویم فهم کن اسرار او

سر بسر سرگشتگان در کار او

تو چنین آزاد از اسرار او

شاه را دل خوش شد از گفتار او

عفو کرد ودر گذشت از کار او

گشت از جان و خرد بیکار او

شد بتر آن بار از هر بار او

یک زمان نشکفت از دیدار او

گرم تر شد هر نفس در کار او

نه طراوت مانده در رخسار او

نه حلاوت مانده در گفتار او

خنده آمد مرد را از کار او

برد نان و جامه را تیمار او

چون شنودند آن دو تن گفتار او

در تعجب آمدند از کار او

نه نکوئی ماند در دیدار او

نه طراوت ماند در رخسار او

چون همه شب بر نیاید کار او

خون چکد یک قطره از منقار او

چون نه سر دارد نه پای آن کار او

کی رسد آن نالهای زار او

همچو آتش گرم شد در کار او

یک نفس نشکیفت از دیدار او

دل ز بیدل چون شنود اسرار او

همچو دل سرگشته شد در کار او

آب حیوان تشنهٔ گفتار او

چشم رضوان عاشق دیدار او

عاریت باشد همه کردار او

آن او نبود همه گفتار او

جمله از حق گویم و از کار او

تا ملایک بشنوند اسرار او

چون صبا بشنید آن گفتار او

کرد تحسین بر چنان اشعار او

چون صبا بشنید آن گفتار او

کرد تحسین بر چنان اشعار او

گفت از گل غیبت بسیار او

داشت صد انواع درد کار او