حق تعالی ذوالفقارش چون بداد

وهم او در جان بی دینان فتاد

شرع احمد را رواج از تیغ داد

پیش تیغ او خوارج سر نهاد

چند جا برآستانش سر نهاد

این حکایت از پدر دارم به یاد

پادشاهی عادل و با فضل و داد

خاص و عام دهر پیشش سر نهاد

لطف فرما از ره مهرو وداد

این پسر را از کرم باش اوستاد

دم فرو بست و درین محکم ستاد

مهر اسرار خدا بر لب نهاد

هرچه گفت او را جواب او نداد

شه از این حالت بسی شد نامراد

هرچه شه گفت او جواب شه نداد

همچو طفلانی که مادر نوبزاد

مظهر و جوهر ز ذات من بزاد

شهد در کامش امیر من نهاد

یا تو چون بهرام یا همچون قباد

یا تو چون نوشیروان با عدل وداد

مرد حق آنست کو با درد زاد

سوزش اسرار او در می‌ فتاد

روح ما با یاد ایشان هست شاد

رحمت حق بر روان جمله باد

همچو اویی مادر گیتی نزاد

خاطر خلقان ز عدلش بود شاد

چند گاهی بود او با عدل وداد

پس بدست او وزیری اوفتاد

چون سخن نشنید سر بر باد داد

خود ترا این پند از من باد یاد

این مذلت را چرا بر خود نهاد

او مگر از گفت خود آمد بیاد

چون بمنبر رفت شیخ اوستاد

او قیامت را بیاد خلق داد

ناگهی چشمش بنوری افتاد

که بر او کردی سلام آن پاکزاد

او از آن منبر فرود آمد چو باد

رو بسوی خانهٔ ویران نهاد

روشناس این مبدأت را بامعاد

تا که از معنی شود روح تو شاد