جمله ادراکات بر خرهای لنگ

او سوار باد پران چون خدنگ

پیش یوسف دعوی خوبی مکن

جز نیاز و آه یعقوبی مکن

ناز را روئی بباید همچو ورد

چون نداری گرد بد خوئی مگرد

سرد باشد چشم نابینا و باز

[...]

چشم باز و گوش بازو این عمی

حیرتم در چشم بندی خدا

رنج او راحت بود بر جان من

جان فدای یار دلرنجان من

شب نگردد روشن از نام چراغ

باد فروردین نیارد گل به باغ

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی

تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ

جان چو بیرون شد پی تیر آمدی

بر سرت گردم چرا دیر آمدی

بازگشتم زآنچه گفتم زانکه نیست

در سخن معنی و در معنی سخن

از پی آرامش تن کام جان

چند خواهی خواست رنج خویشتن

جان و تن را خوشتر از خوان کسان

خون دل از دسترنج خویشتن

هر کجا باشد شه ما را بساط

هست صحرا گر بود سم الخیاط

خاکی از مردم بماند در جهان

وز وجود عاشقان خاکستری

آسمان شو ابر شو باران ببار

ناودان باران کند ناید به کار

آسمان گل های خوش رنگ آورد

ناودان همسایه در جنگ آورد

معجز است این نامه یا سحر حلال

هاتف آورد این سخن یا جبرئیل

زیر پای هر که بر این ره روان

خار سنجاب است و خارا پرنیان

از تو دورم و ای من این زندگی

نیست الا مایه شرمندگی

جمله معشوق است و عاشق پرده ای

زنده معشوق است و عاشق مرده ای

اقتلونی اقتلونی یا سقات

ان فی قبستی حیات فی الحیات

گل تو و گلبن تو و بوهم توئی

تو توئی من هم توام او هم توئی

معجز است این نامه یا سحر حلال

هاتف آورد این سخن یا جبرئیل

نپرورد این دایه مهربان

خلف چون تو در مهد نه آسمان