به حلالش عروس خویش کنم

خدمتش ز آنچه بود بیش کنم

هر لحظه که یاد آن جفا کیش کنم

از ناله دل خلق جهان ریش کنم

از بسکه زنم بر سر از اندوه فراق

بنشینم و خود سرزنش خویش کنم

از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم

گه تکیه به عفو بخشش‌اندیش کنم

امّید و هراس در دلم یکسانند

یا رب تو بگو کدام را بیش کنم

از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم

هرچند کزان حیرت خود بیش کنم

آن را که به خدمت کسش نیست نیاز

آیا به کدام خدمت از خویش کنم؟

چند یاد تو جفا کیش کنم

سینه از داغ غمت ریش کنم

راز دل چند ز ناکامی خویش

بی تو با جان غم اندیش کنم

آشنای ره عشق نو نیم

[...]