از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم
گه تکیه به عفو بخشش‌اندیش کنم
امّید و هراس در دلم یکسانند
یا رب تو بگو کدام را بیش کنم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم
گه تکیه به عفو بخشش‌اندیش کنم
امّید و هراس در دلم یکسانند
یا رب تو بگو کدام را بیش کنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از ترس و نگرانی‌هایی که درباره خود دارد صحبت می‌کند. او برخی روزها به فکر عفو و بخشش می‌افتد، اما در دلش بین امید و ترس تناقض وجود دارد. در نهایت، از خدا می‌خواهد که به او بگوید باید کدام یک از این احساسات را بیشتر در نظر بگیرد.
هوش مصنوعی: گاهی از ترس، دل خود را می‌آزارم و گاهی به بخشش و عفو فکر می‌کنم و به آن تکیه می‌زنم.
هوش مصنوعی: در دل من امید و ترس به یک اندازه وجود دارند، خدایا تو بفرما که کدام یک را بیشتر کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر لحظه که یاد آن جفا کیش کنم
از ناله دل خلق جهان ریش کنم
از بسکه زنم بر سر از اندوه فراق
بنشینم و خود سرزنش خویش کنم
از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم
هرچند کزان حیرت خود بیش کنم
آن را که به خدمت کسش نیست نیاز
آیا به کدام خدمت از خویش کنم؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.