ای شاه چه بود این که ترا پیش آمد؟

دشمنت هم از پیرهن خویش‌ آمد

از محنتها محنت تو بیش آمد

از ملک پدر بهر تو مندیش آمد

چون بادیهٔ عشق، مرا پیش آمد

هر گامم ازو ز صد جهان بیش آمد

دل رفت و درین بادیه تک زد عمری

خود بادیه او بود چو با خویش آمد

گر عقل مرا مصلحت اندیش آمد

تا این چه طریقیست که در پیش آمد

روزی صد رَه دلم بجان بیش آمد

آخر متحیر شد و بیخویش آمد

برفت از خویش چون با خویش آمد

زن نیکو دلش در پیش آمد

بآخر دیگری در پیش آمد

قوی بی قوّت و بی خویش آمد

زبان بگشاد چون با خویش آمد

که ما را رهبری در پیش آمد

گه از خود رفت و گه با خویش آمد

ز مردانش یکی در پیش آمد

پسر چون پارهٔ با خویش آمد

شهش با لشکری در پیش آمد

جهان افروز چون با خویش آمد

ز سر در اشک چشمش پیش آمد

امیرالمؤمنین درویش آمد

درین عالم ز جمله پیش آمد

گمانت چون حجابی پیش آمد

از آن اندر دلت صد نیش آمد

از آن جام یقین بیخویش آمد

حقیقت از همه در پیش آمد

روزی نظرش بر من درویش آمد

دیدم که معلم بداندیش آمد

نگذاشت که آفتاب بر من تابد

آن سایه گران چو ابر در پیش آمد

‌لاله رخ نیز در حشیش آمد

‌کیر می‌خورد تا به ریش آمد

باز پیرانه سرم واقعه یی پیش آمد

با که گویم که چه پیشِ من بی خویش آمد

رفته بودم پس کار خود و دل بنهادم

ناگهم واقعه‌ ای صعب چنین پیش آمد

عشق با شاهدِ سلطان سر ظالم زینهار

[...]

باز عشق آمد و دیوانگیم پیش آمد

بر دلم از مژه غمزه زنی نیش آمد

خرد و صبر سر خویش گرفتند و شدند

هر چه آمد ز برای دل درویش آمد

دی به نظاره او رفت رهی بر سر راه

[...]

از نوش جهان نصیب من نیش آمد

تیر اجلم بر جگر ریش آمد

کوته سفری گزیده بودم، لیکن

ز آنجا سفری دراز در پیش آمد

روز هجران تو، یارب! ز کجا پیش آمد؟

این چه روزیست که پیش من درویش آمد؟

آن بلایی که ز اندیشه آن میمردم

عاقبت پیش من عاقبت اندیش آمد

با قد همچو خدنگ از دل من بیرون آی

[...]

ره غلط کرده خیالش به دل ریش آمد

همچو شاهی که به ویرانه درویش آمد

خواری و زاری من دید و به حالم نگریست

آشنایی که درین گوشه مرا پیش آمد

هیچ کس در پی رسوایی دل نیست، ولی

[...]

نوش جاهل، همیشه نیش آمد

انبیا را ببین چه پیش آمد