تا رهبر تو طبع بدآموز بود

بخت تو مپندار که پیروز بود

تو خفته به عیش و شب عمرت کوتاه

ترسم که چو بیدار شوی روز بود

تا رهبر تو طبع بدآموز بود

بخت تو مپندار که پیروز بود

تو خفته به صبح و شب عمرت کوتاه

ترسم که چو بیدار شوی روز بود

یکی در شب و دیگری روز بود

که آن روز و شب هر دو فیروز بود